Καλώς ήρθατε στην ενσυναίσθηση!
Εν, συν, αίσθηση , αισθάνομαι μαζί σου, υπάρχω μαζί με σένα…
Κι όταν υπάρχω μαζί με σένα δημιουργείται ένα σχεσιακό σπίτι, που εκεί μέσα όλα έχουν χώρο ̇κι ο πόνος και η χαρά, και η λύπη και ο θυμός, και η ζωντάνια και ο φόβος, και η ζήλια και ο ενθουσιασμός και η απογοήτευση και η περηφάνια και η ζωή και ο θάνατος.
Σε αυτό το σχεσιακό σπίτι αντιλαμβανόμαστε ότι και οι δυο είμαστε άνθρωποι, που διακινδυνεύουμε κάθε στιγμή τον εαυτό μας προκειμένου να μπούμε σε μια πραγματικά διαλογική σχέση. Ξεκινάμε από αυτά στα οποία συγκλίνουμε και έχουμε κοινά, προκειμένου να υπάρξει αμοιβαία κατανόηση για αυτά στα οποία διαφέρουμε.
Εδώ επιτρέπεται να εκφράσουμε όσα δεν έχουν ενδεχομένως ξαναειπωθεί ούτε από σένα ούτε από μένα. Έτσι δημιουργείται μια διαλογική εμπιστοσύνη, όπου η συναισθηματική μας διαθεσιμότητα έχει τεράστια σημασία. Η υποχρέωσή μου απέναντί σου δεν είναι να σε ακούσω απλά αλλά να σε «φιλοξενήσω στον εαυτό μου» και να σε φροντίσω – η υποχρέωσή μου είναι ηθική
Αν θεωρήσω τη δική μου εμπειρία και τη δική μου αίσθηση εαυτού ιδιαίτερα πολύτιμες, τότε γίνομαι εσωστρεφής και με απορροφά ο εαυτός μου, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να δω τη δική σου μοναδικότητα, πόσο μάλλον την ανθρώπινη αλληλοσύνδεσή μας.
Μόνο όταν αδειάσω από τον εαυτό μου, θα μπορέσω να δω πραγματικά την οντολογική σου καθαρότητα. Αδειάζοντας τον εαυτό μου, αφήνω ένα δημιουργικό κενό μέσα μου που μου επιτρέπει να το γεμίσω με τη δική σου εμπειρία
Η βαθύτερη ανάπτυξη του εαυτού μου δεν επιτυγχάνεται μέσα από τη σχέση μου με τον εαυτό μου αλλά με τη σχέση μου μεταξύ των ανθρώπων: με την αμοιβαία αναγνώριση της παρουσίας ενός άλλου εαυτού και με τη γνώση πως η παρουσία του ενός αναγνωρίζεται από τον άλλο.
Με την αμοιβαία αποδοχή, διαβεβαίωση και επιβεβαίωση.Τότε η σχέση γίνεται θεραπευτική και για τους δύο μας. Σε αυτή τη σχέση, διατηρώντας ο καθένας την προσωπική μας ταυτότητα, μπορούμε να πειραματιστούμε με νέους κανόνες και να δοκιμάσουμε νέες εμπειρίες.
Αυτή η αμοιβαία ανακάλυψη νέων εμπειριών, με βοηθά να σχεδιάσω έναν καινούριο χάρτη και να αποκτήσω κάθε φορά πρόσβαση στην κατάσταση που με δυσκολεύει, μου στερεί τη ζωτικότητά μου, την απόλαυση, την πληρότητα, ώστε την επόμενη φορά να προσανατολιστώ πιο εύκολα, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές, έχοντας πάντα δίπλα μου τον συν-οδοιπόρο μου, τον συν-θεραπευτή μου …
Ας ξεκινήσουμε το συν-ταξίδι μας…
